Song per song  

1. Ana María
Ik zou kunnen zeggen dat dit mijn eerste song was, geschreven in Augustus 1994 in de Neufchatelstraat 72, in Brussel. Ik had de hele zomer in dat appartement doorgebracht. " Ana Maria " toont een vreemde argeloosheid door van het Re mineur akkoord naar het Do majeur akkoord te glijden om het thema aan te vangen. Hetgeen een buitengewone frisheid aan mijn eerste melodie geeft.

2. Cornudo y corneado
In de Leon Lepagestraat, in het huis van Xavier Doyen, in Augustus 1998 ; zomermaanden van hitte, lederjak en vrijheid. Intens werk en grappige songs in de stijl van Brassens.

3. La psicodelia
Ik zong dit lied tijdens een tocht door de bergen en dacht dat ik de dirigent van een militaire band was. De tekst gaat over het einde van een chaotische en eclectische eeuw van dat cybernetische Madrid dat niet goed wist waar het naartoe ging.

4. La Madame vienesa
Ik houd van de ontplooiing van de gitaarakkoorden in deze song. Thierry Poull had een fenomenale versie klaar, ook voor gitaar. Uiteindelijk besloten we het arrangement voor piano van Maria Calvo te gebruiken dat het verhaal beter vertelt. Ik herinner me dat ik dit zong voor François Rauber in zijn huis in Parijs. De cadens van de song deed hem denken aan dat zachtmoedige lied van Brel, " l'Ostendaise ".

5. La voz con son
Mijn moeder hoorde me dit zingen in mijn kamer in het ouderlijk huis terwijl ze het huishouden deed. Een liedje met een populaire smaak. Ik herinner me dat ze me zei: " Wat een mooie melodie ! "

6. Ningún
Dit kwam in me op in het busstation in Motril. Fernando Cubo speelde een joodse melodie op zijn fluit en ik zong wat mee. Ik herinner me het geluid van de wachtzaal die middag, met de verstikkende hitte van het Zuiden.

7. La camarera
In het oude Madrid van Alonso Martinez was er een bar, genaamd " El Boulevard ". Daar werkte Immaculada, die ik elke vrijdag ging zien. Ik bekeek haar : hoe ze vanachter de bar bediende, glimlachte en af en toe naar me toekwam. De tekst kostte me veel moeite. Ik was pas mee klaar 's ochtends vroeg op de eerste dag van 1999. Een belangrijk moment om toch door te gaan met werken !

8. La ventana
Ik werd hiervoor geˆØnspireerd toen ik vanaf het balkon van ons huis in Segovia de straat inkeek: al die ramen op een rij als puntige bijenkorven, elk als een schilderij met zijn eigen verhaal. Met fantastisch pianowerk van Maria Calvo.

9. Marusella
Ze was een hoer van bij het Zuidstation in Brussel : ik herinner me haar intens rode lippen. Het centrale bossa nova ritme kostte me veel tijd om aan te leren. De melodie van het refrein wordt vaak meegeneuried door het publiek.

10. Tengo en la cara tristeza
Zittende in de kathedraal van Segovia in de stenen leegte van het binnenschip. Wandelend door de straatjes die uitkomen bij de Sint-Nicolaaskerk. Mijn godsdienstig en profaan gevoel samengevat in dit thema. En ondanks de triestheid der dingen vind ik altijd een reden om te zingen.

11. Oledilé
Op reis van Lissabon naar Madrid in de nachttrein. Ik hoorde een Portugese neger klanken zingen die ik snel opschreef in mijn boekje. Daarom een dusdanig Afrikaanse melodie.

12. Vamos a hablar
Dit was mijn " Ne me quitte pas ". De coda is wel zeer gelukt. Romantisch lied waarin de man zijn gevoelens toont en nog een keer tederheid vraagt aan zijn minnares.

13. Liabas en tu mano
Een korte liefdesgeschiedenis. Een auto, een gele Deux-Chevaux. Een stevige joint, enkele verlokkende blikken en een zachte kus. Ze was beeldschoon. Het werd vroeg ochtend. Het was nog warm in September terwijl de wandelaars de Sierra van Segovia vanuit de stad inliepen op zoek naar de frisheid van de ochtend. Ik vergezelde haar naar haar huis. Ik heb nooit meer iets van haar gehoord.

14. Yo-yo
Ik weet niet goed wat dit betekent... Het is een lied voor een vriend, een werkelijke vriend: mijn andere ik. Misschien de naam van een vriend ? Maar dan een uitgevonden vriend, van verre opgeroepen. Het is een lofbetuiging aan alle grote vriendschapen die ik tot nu toe heb gehad. Eén van mijn lievelingssongs en qua piano het meest geslaagd.

15. Santa Ana
Wat ik mij het eerst herinner is hoeveel tijd ik aan deze song besteed heb. Een hele lente, een zomer ? Tot het einde toe werkte ik aan de tekst en de ritmische structuur en twijfelde over een driedelige of vierdelige maat. Uiteindelijk componeerde ik de song in een binaire tijd. De zinnebeeldige eindmelodie vonden Thierry Poull en ik samen uit in zijn huis in Bosvoorde.

16. Dónde esta la luna
Ik heb altijd gedacht dat deze song goed zou zijn voor een film. De vertelling lijkt op een thriller. Magisch tot het einde. Je zou het een legendesong kunnen noemen.

17. Todo lo que va de las manos
Een dichterlijke tekst die uit het boek " Trayectoria " komt, gereciteerd over het geluid van een scheurende gitaar die regelrecht uit de soundtrack van " Paris-Texas " schijnt te komen.

www.juanhedo.com - juanhedo@gotim.be