Song per song
1. Ana María
Ik zou kunnen zeggen dat dit mijn eerste song was, geschreven in Augustus
1994 in de Neufchatelstraat 72, in Brussel. Ik had de hele zomer in dat
appartement doorgebracht. " Ana Maria " toont een
vreemde argeloosheid door
van het Re mineur akkoord naar het Do majeur akkoord te glijden om het
thema aan te vangen. Hetgeen een buitengewone frisheid aan mijn eerste
melodie geeft.
2. Cornudo y corneado
In de Leon Lepagestraat, in het huis van Xavier Doyen, in Augustus
1998 ;
zomermaanden van hitte, lederjak en vrijheid. Intens werk en grappige
songs in de stijl van Brassens.
3. La psicodelia
Ik zong dit lied tijdens een tocht door de bergen en dacht dat ik de
dirigent van een militaire band was. De tekst gaat over het einde van een
chaotische en eclectische eeuw van dat cybernetische Madrid dat niet goed
wist waar het naartoe ging.
4. La Madame vienesa
Ik houd van de ontplooiing van de gitaarakkoorden in deze song. Thierry
Poull had een fenomenale versie klaar, ook voor gitaar. Uiteindelijk
besloten we het arrangement voor piano van Maria Calvo te gebruiken dat het
verhaal beter vertelt. Ik herinner me dat ik dit zong voor François
Rauber
in zijn huis in Parijs. De cadens van de song deed hem denken aan dat
zachtmoedige lied van Brel, " l'Ostendaise ".
5. La voz con son
Mijn moeder hoorde me dit zingen in mijn kamer in het ouderlijk huis
terwijl ze het huishouden deed. Een liedje met een populaire smaak. Ik
herinner me dat ze me zei: " Wat een mooie
melodie ! "
6. Ningún
Dit kwam in me op in het busstation in Motril. Fernando Cubo speelde een
joodse melodie op zijn fluit en ik zong wat mee. Ik herinner me het geluid
van de wachtzaal die middag, met de verstikkende hitte van het Zuiden.
7. La camarera
In het oude Madrid van Alonso Martinez was er een bar, genaamd
" El
Boulevard ". Daar werkte Immaculada, die ik elke vrijdag ging
zien. Ik
bekeek haar : hoe ze vanachter de bar bediende, glimlachte en af
en toe
naar me toekwam. De tekst kostte me veel moeite. Ik was pas mee klaar 's
ochtends vroeg op de eerste dag van 1999. Een belangrijk moment om toch
door te gaan met werken !
8. La ventana
Ik werd hiervoor geˆØnspireerd toen ik vanaf het balkon van ons huis in
Segovia de straat inkeek: al die ramen op een rij als puntige bijenkorven,
elk als een schilderij met zijn eigen verhaal. Met fantastisch pianowerk
van Maria Calvo.
9. Marusella
Ze was een hoer van bij het Zuidstation in Brussel : ik herinner
me haar
intens rode lippen. Het centrale bossa nova ritme kostte me veel tijd om
aan te leren. De melodie van het refrein wordt vaak meegeneuried door het
publiek.
10. Tengo en la cara tristeza
Zittende in de kathedraal van Segovia in de stenen leegte van het
binnenschip. Wandelend door de straatjes die uitkomen bij de
Sint-Nicolaaskerk.
Mijn godsdienstig en profaan gevoel samengevat in dit thema. En ondanks
de triestheid der dingen vind ik altijd een reden om te zingen.
11. Oledilé
Op reis van Lissabon naar Madrid in de nachttrein. Ik hoorde een Portugese
neger klanken zingen die ik snel opschreef in mijn boekje.
Daarom een dusdanig Afrikaanse melodie.
12. Vamos a hablar
Dit was mijn " Ne me quitte pas ". De coda is wel
zeer gelukt. Romantisch
lied waarin de man zijn gevoelens toont en nog een keer tederheid vraagt
aan zijn minnares.
13. Liabas en tu mano
Een korte liefdesgeschiedenis. Een auto, een gele Deux-Chevaux. Een
stevige
joint, enkele verlokkende blikken en een zachte kus. Ze was beeldschoon.
Het werd vroeg ochtend. Het was nog warm in September terwijl de
wandelaars
de Sierra van Segovia vanuit de stad inliepen op zoek naar de frisheid van
de ochtend. Ik vergezelde haar naar haar huis. Ik heb nooit meer iets van
haar gehoord.
14. Yo-yo
Ik weet niet goed wat dit betekent... Het is een lied voor een vriend, een
werkelijke vriend: mijn andere ik. Misschien de naam van een
vriend ? Maar
dan een uitgevonden vriend, van verre opgeroepen. Het is een lofbetuiging
aan alle grote vriendschapen die ik tot nu toe heb gehad. Eén van mijn
lievelingssongs en qua piano het meest geslaagd.
15. Santa Ana
Wat ik mij het eerst herinner is hoeveel tijd ik aan deze song besteed
heb.
Een hele lente, een zomer ? Tot het einde toe werkte ik aan de
tekst en de
ritmische structuur en twijfelde over een driedelige of vierdelige maat.
Uiteindelijk componeerde ik de song in een binaire tijd. De zinnebeeldige
eindmelodie vonden Thierry Poull en ik samen uit in zijn huis in
Bosvoorde.
16. Dónde esta la luna
Ik heb altijd gedacht dat deze song goed zou zijn voor een film. De
vertelling lijkt op een thriller. Magisch tot het einde. Je zou het een
legendesong kunnen noemen.
17. Todo lo que va de las manos
Een dichterlijke tekst die uit het boek
" Trayectoria " komt, gereciteerd
over het geluid van een scheurende gitaar die regelrecht uit de soundtrack
van " Paris-Texas " schijnt te komen.